Od naselja do grada


U sledećih 250 godina se Venia polako, uprkos ugroženosti od strane Mađara, razvija u važan trgovinski centar Viennis odnosno Wienne. Ovaj razvoj se može pratiti na gradnji u oblasti između današnjih ulica Bekerštrase (Bäckerstraße) i Zonenfelsgase (Sonnenfelsgasse). Iako nesumnjivo postoji kontinuitet u naseljavanju, oko 1000. godine je budućnost naselja ipak još potpuno neizvesna. To se promenilo tek kada su Babenberzi, koji od 976. godine vladaju Austrijom, stekli vlasništvo nad gradom za vreme vladavine Leopolda III. Grad već dve godine kasnije biva označen nazivom „civitas“.
Nakon toga je značaj Beča stalno rastao, ne najmanje i zbog toga što Hajnrih II Jazomirgot (Heinrich II. Jasomirgott) oko 1150. godine svoju prestonicu premešta u Beč, gde podiže i manastir Šoten (Schottenkloster) i zamak Pfalc am Hof (Pfalz am Hof). Time Beč konačno dobija status grada. Krajem 12. veka je počelo prvo proširivanje ulica do današnje ulice Ringštrase (Ringstraße), a podignuti su i gradski bedemi. Za vreme vladavine vojvode Leopolda VI Slavnog (1198-1230) osnivani su brojni manastiri, zbog čega to doba važi i kao zlatno doba. Beč pored gradskog prava dobija i stovarišno pravo, čime je omogućena i tranzitna trgovina. Shodno tome trgovina u Beču, koji održava veze i sa Venecijom, doživljava značajan polet. Jedan od malobrojnih izvoznih artikala grada iz tog perioda bilo je vino koje su pravili vlasnici vinograda, tzv. „Berggenossen“ (vlasnici vinograda sa viteškim imanjima; prim. sastavljača). Vredna pomena bila je i odluka da se oformi gradska uprava od „24 najmudrija čoveka“. Tako je stvoreno prvo gradsko veće, a postojali su i „izabrani“, stotinak mudrih i poverljivih građana koji su obavljali dužnosti takozvanih notarskih svedoka. Gradonačelnik, prvobitno samo upravitelj finansijama grada, vremenom je postao najviši činovnik. Prvi gradonačelnik Beča čije se ime zna, bio je Konrad Poll 1282. godine.