|
smak sveta kroz istoriju
Najstarija poznata najava smaka sveta datira iz 2800-te godine pre Nove
ere. Na asirskoj glinenoj ploci sledecim recima se najavljuje apokalipsa kao
kazna za moralno propadanje koje je zahvatilo ljude:
Zemlja se izoblicila poslednjih dana. Najave govore da se svet sve brze primice
svom kraju. Korupcija i odsustvo morala glavni su znaci.
Ovo moralno opravdanje bice model na kome ce se zasnivati i mnoga kasnija
proricanja smaka sveta. Osim toga, najavljivace se i pojava Antihrista, kao
i drugi dolazak Isusa Hrista, novi Veliki potop (ovoga puta bez Nojeve
barke), ili neka druga kataklizma. U novije vreme, zahvaljujuci prodoru pse-udonauke, u modu ulaze najave kosmickih tragedija - sudari sa nebeskim telima,
transformacija Mlecnog puta u kvazar, crna rupa koja ce progutati
Zemlju i slicno. Kad su u modu ušli svemirski brodovi i leteci tanjiri, savremeni
proroci su predskazivali dolazak vanzemaljske civilizacije koja ce nas
porobiti ili uništiti, a tokom perioda hladnog rata veliki broj apokalipticnih
predskazanja imao je u svom scenariju nuklearnu katastrofu.
Najava smaka sveta u godini koja se iskazuje “okruglim” brojem nije
izum dvadesetog veka. Još 634. godine pre Nove ere, Rimljani su ocekivali da
ce njihov grad biti sravnjen sa zemljom jer je to bila 120. godina od osnivanja
Rima (1. godina AUC, ab urbe condita, isto je što i 753. godina pre Hrista).
Zašto baš 120? Zato što je postojao mit po kome je 12 orlova Romulu otkrilo
carobni broj u kome se krije tajna trajanja njihovog grada, a svaki orao, po tumacenju
ondašnjih mistika, predstavljao je po 10 godina. Kad se to pokazalo
kao lazna uzbuna, smak sveta je najavljen godine 365. AUC (389. pre Hrista)
jer toliko dana ima u godini, pa 1000. AUC (247. posle Hrista) i tako dalje.
Godine 500. posle Hrista takodje je najavljena kataklizma jer je rimski teolog
Sextus Julius Africanus objavio ucenje po kome je to 6000. godina od
stvaranja sveta. Smatralo se da ce tada Isus sici na zemlju i da ce to biti kraj
sveta kakvog mi poznajemo. Mnoge kasnije najave takodje su se zasnivale na
“okrugloj” godini od stvaranja sveta, mada je ta referentna godina varirala u
zavisnosti od trenutno aktuelnog ucenja.
Svaki put kada je svet preziveo “okruglu” godinu, smak sveta je najavljivan
33 godine kasnije, jer je ta godina opet bila zaokruzena, ovoga puta racunato
od Hristovog raspeca.
U spisima iz 793. godine toledski biskup Elipandus opisao je paniku u
narodu do koje je doveo govor jednog španskog monaha. On je 6. aprila te
godine rekao da je to poslednji dan i da ce u ponoc doci do smaka sveta. Panika
je trajala celu noc i ljudi su besciljno jurili pokušavajuci da uteknu od
uzasa koji ih ceka. Spis se završava time što je Hordonije, jedan od meštana,
u zoru povikao: “Hajde da jedemo i pijemo, pa da umremo siti”. ...
|